Dąb katyński posadzony przy "Mechaniku" |
Wpisany przez Agnieszka Paja |
Poniedziałek, 19 Kwiecień 2010 20:14 |
13 kwietnia 2010 roku w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. Powstańców Warszawy odbyła się uroczystość zasadzenia Dębu Katyńskiego- jednego z 2147 planowanych do zasadzenia drzew w ramach ogólnopolskiej akcji „Katyń – ocalić od zapomnienia” ku pamięci ofiar Katynia, Starobielska, Ostaszkowa, a której mottem są słowa Jana Pawła II: ”Człowiek nie może pozwolić, żeby prawda została wydarta pod pozorem niczym nieograniczonej wolności, nie można zagubić w sobie krzyku sumienia, jako głosu Prawdy, która go przerasta, ale która równocześnie czyni go człowiekiem i stanowi o jego człowieczeństwie”. Dąb posadzony przy „Mechaniku” (drugi w Mińsku Mazowieckim) upamiętnia Wacława Królaka – funkcjonariusza Policji Państwowej, który uzyskawszy stopień starszego posterunkowego we wrześniu 1939 r. pełnił służbę w Komendzie Powiatowej w Mińsku Mazowieckim. Został ewakuowany w kierunku wschodnim, a po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 030/1 z dnia 14 kwietnia 1940 r. został zamordowany w Twerze. Pośmiertnie został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi i awansowany do stopnia aspiranta. Jego pamięci poświęcono tablicę w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Celem, który przyświecał organizacji uroczystości zasadzenia Dębu Katyńskiego, było oddanie hołdu bestialsko pomordowanym w 1940 roku patriotom polskim, pogrzebanym w zbiorowych mogiłach w katyńskiej ziemi. Dla społeczności Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 im. Powstańców Warszawy 13 kwietnia 2010 roku miał stać się wyjątkową lekcją patriotyzmu, lekcją historii. Mimo tego bowiem, że przez dziesiątki lat próbowano zatajać i fałszować prawdę o mordzie katyńskim, przetrwała ona w pamięci Polaków- prawda, o której ujawnienie walczyli najlepsi synowie naszego narodu. Jednak tragiczne wydarzenia z 10 kwietnia 2010 napisały nowy scenariusz uroczystości.
Artur Francuz rozdanie świadectw1992 r. Wśród poległych w katastrofie był Artur Francuz- absolwent ZSZ nr 2, toteż przedstawiciel młodzieży przypomniał okres nauki oraz jego późniejszą drogę zawodową. Podkreślił, że starszy kolega, który w 1992 roku zdał egzamin maturalny- egzamin dojrzałości, a przez ostatnich 18 lat swego życia pełnił służbę jako funkcjonariusz Biura Ochrony Rządu, 10 kwietnia zdał egzamin ze swego patriotyzmu i odpowiedzialności, a pamięć o nim przetrwa w świadomości kolejnych pokoleń i jeszcze mocniej scali wielką rodzinę „ Mechanika”.
Następnie zebrani wysłuchali wystąpienia Dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 Tomasza Płochockiego, który przypomniawszy tragiczne wydarzenia sprzed 70 lat, odniósł się do tragicznych wydarzeń z 10 kwietnia podkreślił, że Śmierć Prezydenta Rzeczypospolitej i jego małżonki, śmierć 96 wybitnych Polaków to tragedia narodu polskiego, który zjednoczony w smutku i żałobie oddaje cześć ludziom, którzy wierni swej służbie lecieli do Katynia, by oddać hołd pomordowanym i dać świadectwo prawdzie, zjednoczyć się w dokończeniu dzieła ujawnienia całej prawdy o zbrodni katyńskiej. Ta szczytna misja połączyła we wspólnym działaniu ludzi różnych opcji politycznych, różnych wyznań, a których śmierć skłania nas wszystkich Polaków do refleksji, bo w swym tragizmie, żywimy taką głęboką nadzieję, niesie w sobie głębokie przesłanie. Skłania nas do zatrzymania się w codziennym biegu, znalezienia w sobie siły do współodczuwania i współdziałania, scalania jedności narodowej. Następnie zwrócił się bezpośrednio do młodzieży: „Drodzy uczniowie, staliście się świadkami tragicznego wydarzenia, które wpisuje się na trwałe na karty tragicznej historii Polski. Bądźcie tej historii świadkami. Przenieście w przyszłość pamięć o ludziach, którzy walcząc o prawdę historyczną, chcąc oddać cześć pomordowanym, stracili życie. Wśród nich znalazł się uczeń nasze szkoły Artur Francuz. On wypełnił do końca służbę, do której został powołany, a służba dla Prezydenta Rzeczypospolitej była nagrodą za jego fachowość, solidność i oddanie. Z dumą słuchamy słów wypowiadanych przez przełożonych na temat Artura, jego solidności, odpowiedzialności i wiedzy. Miał być promowany do stopnia porucznika- tego awansu już nie doczekał. Niech pamięć o nim trwa w naszej świadomości i świadomości kolejnych pokoleń uczniów „Mechanika”. Społeczność naszej szkoły łączy się w bólu z rodzinami poległych na katyńskiej ziemi, łączymy się we wspólnym narodowym bólu po śmierci wybitnych przedstawicieli naszego narodu. Niech symboliczna minuta ciszy nie mija, niech zaduma pozwoli nam wyjść z tego tragicznego doświadczenia lepszymi i silniejszymi, bo jak powiedziała Wisława Szymborska: „ Minuta ciszy po umarłych, czasem do późnej nocy trwa”.
O zasadzenie dębu zostali poproszeni: starosta Miński Jan Antoni Tarczyński i dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 Tomasz Płochocki, którzy także dokonali odsłonięcia tablicy pamiątkowej i złożyli wieniec z biało-czerwonych róż. Poświęcenia tablicy dokonał ksiądz Mariusz Przywożny. Przed tablicą przedstawiciele poszczególnych klas Zespołu zapalili znicze.
Tekst Mariola Piwek
|